Βαλίτσα / Suitcase

Βαλίτσα ΘΕΟΔΩΡΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΗ ΑΦΗΓΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, ΜΕΣΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ, ΑΡΧΕΙΟ, ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ [υλοποιήθηκε εν μέρει]

Suitcase THEODORA ALEXANDRI NARRATIVE, PUBLISHING, ARCHIVE, PARTICIPATION [partly realized]

Νέοι απ’ όλα τα μέρη της Ελλάδας συγκεντρώνονται κάθε χρόνο στην Πάτρα για να σπουδάσουν. Με την ιδιότητα του φοιτητή πλέον, η Πάτρα τους υποδέχεται και αποτελεί το συνδετικό τους στοιχείο. Καθημερινά, οι φοιτητές παίρνουν το λεωφορείο Νο 6 προκειμένου να μεταβούν από το κέντρο της Πάτρας στην Πανεπιστημιούπολη. Έτσι, αν η πόλη είναι ένας πρώτος γενικός χώρος συνύπαρξης ανθρώπων με διαφορετική καταγωγή και κοινή δραστηριότητα, στη συνέχεια, οι διεσπαρμένοι στα διάφορα σημεία της πόλης φοιτητές, βρίσκονται μαζί στο λεωφορείο, το οποίο αποτελεί έναν δεύτερο, πιο οικείο χώρο συνύπαρξης. Και αν η παρουσία τους στο λεωφορείο μαρτυρά την κοινή τους φοιτητική ιδιότητα, τίποτα δεν αποκαλύπτει τις διαφορετικές εμπειρίες που έχουν χαραχτεί στην μνήμη τους από τον τόπο απ’ όπου προέρχονται. Η αφίσα που υπάρχει σε κάθε στάση της διαδρομής προτρέπει τους φοιτητές να συλλέξουν και να στείλουν σε μια ηλεκτρονική διεύθυνση (valitsa_6@hotmail.com) τις διαφορετικές αυτές εμπειρίες: Τι είναι αυτό που θα έβαζε κανείς στη βαλίτσα του εάν θα έφευγε από την πόλη του για να ζήσει πλέον στην Πάτρα; Το αρχείο αποτελείται από κείμενα, εικόνες ή ήχους που περιγράφουν τα αντικείμενα της βαλίτσας. Το υλικό του αρχείου μεταφέρεται και εκτίθεται στην οροφή του λεωφορείου Νο 6. Έτσι γίνονται δημόσιες, με τη μορφή λόγου και εικόνας, όλες εκείνες οι διαφορετικές αφηγήσεις που κάθε επιβάτης «μεταφέρει». Εκτίθενται θραύσματα διαφορετικών εμπειριών που έχουν χαραχτεί στην μνήμη του κάθε φοιτητή, που αυτά με την σειρά τους προδίδουν θραύσματα διαφορετικών ταυτοτήτων. Κατά την εικοσάλεπτη διαδρομή του λεωφορείου μπορεί κανείς να αναγνωρίσει τα δικά του αντικείμενα, να τα συσχετίσει με εκείνα των άλλων, ή το σημαντικότερο, με αφορμή μια εικόνα, ή ένα κείμενο να αρχίσει να αφηγείται την προσωπική ιστορία που το συνοδεύει. Η ανταλλαγή ιστοριών δίνει στους επιβάτες ενεργό ρόλο και έτσι από θεατές ενός έργου, γίνονται μέρος του.

Young people from all over Greece come to Patras each year to study. As university students, they are welcomed by the city which is now their common link. Every day, students take the Number 6 bus to go from the University Campus to downtown Patras. Thus, if the city can be said to be an initial general space for the co-existence of people of different origins and common activities, the Number 6 bus, in which students scattered all over the city gather together, constitutes a second, more familiar space for co-existence. And though their presence on the bus attests to their common identity as students, nothing reveals the diverse experiences that have been imprinted on their memory in their places of origin. The poster put up at each stop of the bus’s itinerary urges students to gather these different experiences and send them to an e-mail address (valitsa_6@hotmail.com): What would you put in your suitcase if you were to leave your city to live in Patras? The archive consists of texts, images οr sounds that describe the contents of the suitcase. The material of the archive is transferred and exhibited on the roof of bus Number 6. Thus, all the different narratives “carried” by each passenger become public, in the form of words and images. On exhibit are fragments of different experiences that have been imprinted on each student’s memory which in turn betray fragments of different identities. During the 20-minute bus ride one can recognize one’s own objects, relate them to those of others, or, more importantly, stimulated by an image or a text, one can begin to narrate the personal story that accompanies it. This exchange of stories gives the passengers an active role, and thus from mere viewers of a work they become a part of it.