| Διά–λογος χώρων ΜΑΡΙΑΛΕΝΑ ΚΑΣΙΜΙΔΗ, ΝΙΛΕΤΑ ΚΟΤΣΙΚΟΥ, ΜΑΡΙΡΕΝΑ ΡΕΣΤΑ ΔΙΑΛΟΓΙΚΑ ΜΕΣΑ, ΑΦΗΓΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ, ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ / ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ | Dia-logue between Spaces MARIALENA KASSIMIDI, NILETA KOTSIKOU, MARIRENA RESTA DIALOGICAL, NARRATIVE, PARTICIPATION, INSTALLATION / CONSTRUCTION |
| - Δεν μιλάω για τους φοιτητές τους ίδιους, αλλά για τα μέρη που συχνάζουν αυτοί. Δηλαδή, στη Γεροκωστοπούλου για παράδειγμα... - Α, δεν πάμε εμείς εκεί. Δεν πάμε. Αγίου Νικολάου... δεν πάμε. - Παλιότερα... στα είκοσί σας, για παράδειγμα, σε ποιές περιοχές πηγαίνατε; - Στη θάλασσα... στο δασύλλιο. - Κατεβαίναμε κάτω κάτω στην Αγίου Νικολάου, στο μόλο. Είχε και παγκάκια. - Ο Άγιος Αντρέας. Εκεί πηγαίναμε. - Και εδώ στην πλατεία. Είχε παλιά σινεμά. - Το Ζενίθ. - Εκεί ήταν τα σινεμά... να... ένας, δυο, τρεις. - Και τώρα όλα αυτά δεν υπάρχουν? - Αμέ, γίνανε πολυκατοικίες. - Η Λούφα και η Λαύρα ήταν εκεί. Αυτά τα δύο σινεμά. (απόσπασμα συνέντευξης) Αρχικά μας απασχόλησαν τα νοητά όρια που υπάρχουν μέσα σε μια πόλη, φυλετικά, κοινωνικά, ηλικιακά, κ.λπ. Επικεντρωθήκαμε στους δημόσιους χώρους μιας πόλης, οι οποίοι περιβάλλονται από κάποια νοητά όρια, εξαιτίας της ηλικιακής ομάδας των χρηστών τους. Η δράση μας είχε ως στόχο να αποτυπωθούν οι εντυπώσεις, οι σκέψεις καθώς και ο τρόπος που βιώνεται ο αστικός δημόσιος χώρος τόσο από τους φοιτητές, όσο και από τους ηλικιωμένους. Ξεκινήσαμε μια σειρά συναντήσεων και συνομιλιών στους δημόσιους χώρους συνεύρεσης των δύο αυτών κοινωνικών ομάδων, στην πλατεία των Ψηλών Αλωνιών και στις σκάλες της Γεροκωστοπούλου. Τα σκαλιά της Γεροκωστοπούλου στην Πάτρα, ιδίως τους καλοκαιρινούς μήνες, αποκαλύπτουν ένα παράδειγμα πλήρους οικειοποίησης ενός χώρου κίνησης και μετατροπής του σε χώρο στάσης και κοινωνικής συνεύρεσης. Ακόμα, στην Πάτρα, όπως και σε κάθε άλλη ελληνική πόλη, παρατηρεί κανείς το φαινόμενο της συνάθροισης συνταξιούχων σε πλατείες και ανοιχτούς χώρους της γειτονιάς. Τα Ψηλαλώνια «είναι ο κήπος μου» μας είπε μια ηλικιωμένη κυρία. Η δράση μας περιλάμβανε μια διαδικασία προσωπικών επαφών, συζητήσεων και καταγραφών καθώς και μια διπλή ηχητική εγκατάσταση. Οι συζητήσεις εστιάστηκαν στον τρόπο που οι ηλικιωμένοι αντιλαμβάνονται τον δημόσιο χώρο και το φυσικό περιβάλλον, τόσο σήμερα όσο και στα νεανικά τους χρόνια. Κάθε απόγευμα κάθονταν στα ίδια παγκάκια οι ίδιοι άνθρωποι και ξεκινούσαν τη συζήτηση. Άλλοι λόγω κινητικών προβλημάτων και άλλοι εξαιτίας οικονομικών δυσκολιών για την κατανάλωση στα γύρω καφενεία, επέλεγαν καιρό τώρα να μαζεύονται στην πλατεία, με συντροφιά ανθρώπους της ηλικίας τους. Αντίστοιχα, στα σκαλάκια της Γεροκωστοπούλου, εκεί που νέοι άνθρωποι μαζεύονται κάθε βράδυ μέχρι αργά, μιλήσαμε με φοιτητές της ηλικίας μας και θέσαμε ανάλογα ζητήματα ηλικιακής οριοθέτησης του δημόσιου χώρου. Η διπλή ακουστική εγκατάσταση, όπου ακούγονταν οι συνομιλίες που καταγράψαμε, ήταν το τελικό σενάριο της δράσης. Στα Ψηλαλώνια «προβάλαμε» ηχητικά τις συνομιλίες της Γεροκωστοπούλου, ενώ στα «σκαλάκια» της Γεροκωστοπούλου έγινε το αντίστροφο. Θελήσαμε με αυτόν τον τρόπο να δημιουργήσουμε στους δύο τόπους έρευνας δύο επιπλέον νοητικούς χώρους, μέσω των οποίων θα συσχετίζονταν και θα συμμετείχαν εκ νέου, με διαφορετικό τρόπο, οι δύο ομάδες. Η δραση μας βασίστηκε πάνω απ’ ολα στον ήχο, τον λόγο, τον διάλογο. | “I’m not talking about the students themselves, but about the places where they hang out, i.e. Gerokostopoulou street, for example...” “Oh, we don’t go there. We don’t. Agiou Nikolaou Street... We don’t go there.” “In the old days... in your twenties, let’s say, where did you used to go?” “To the sea... To the park.” “We’d go all the way down Agiou Nikolaou Street, to the pier. There were benches there.” “Agios Andreas. That’s where we went.” “And here, to the square. There used to be a cinema here.” “The Zenith.” “That’s where it used to be... there... one, two, three.” “And none of that exists anymore?” “All turned into apartment blocks.” “The Loufa and the Lavra were over there. The two cinemas.” (interview excerpt) At first we addressed the conceptual boundaries that exist within a city in terms of gender, society, age, etc. We focused on the public spaces of a city which are surrounded by certain imaginary boundaries because of the age group to which their users belong. Our action aimed at capturing the impressions, the thoughts and the way that urban public space is experienced by university students as well as by the elderly. We began with a series of meetings and discussions in the public spaces where these two age-groups gather: the square at Psila Alonia and the Gerokostopoulou Street steps. The Gerokostopoulou steps in Patras, especially during the summer months, reveal a case of total appropriation of a thoroughfare and its transformation into a place where people stop and intermingle. Moreover, in Patras, as in every other Greek city, one observes the phenomenon of pensioners gathering together in squares and neighborhood open spaces. Psilalonia “is my garden,” as an elderly lady told us. Our action included a process of personal contacts, discussions and documentations, as well as a double sound installation. Conversation focused on the way in which the elderly perceive public space and the natural environment, nowadays as well as in their youth. Every afternoon, the same people sat on the same benches and began talking. Either because they had trouble getting around or because they couldn’t afford the prices at the local cafés, many elderly had chosen to gather in the square and spend time with people their own age. In the same way, on the Gerokostopoulou steps, where young people gather every evening until late, we talked with our peers and posed similar questions regarding the age-related boundaries of public space. The double sound installation, playing the conversations we had recorded, was the action’s final scenario. In Psilalonia, we made a sound “projection” of the conversations recorded at Gerokostopoulou; the reverse took place on the Gerokostopoulou steps. In this way, we tried to create in both research locations two additional imaginary spaces, through which the groups would interrelate and participate in a new way. Our action was based above all on sound, speech and dialogu |
0 comments:
Post a Comment