Αφηγήσεις τόπων: Εγλυκάδα / Place narratives: Eglykada

Αφηγήσεις τόπων: Εγλυκάδα ΕΙΡΗΝΗ ΤΣΑΧΡΕΛΙΑ ΑΦΗΓΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, ΔΙΑΛΟΓΙΚΑ ΜΕΣΑ, ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ, ΑΡΧΕΙΟ, ΜΕΣΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ

Place narratives: Eglykada IRINI TSACHRELIA NARRATIVE, DIALOGICAL, PARTICIPATION, ARCHIVE, PUBLISHING

Γύρω από κάθε περιοχή αναπτύσσονται μύθοι, ιστορίες, παραμύθια: μια διαδικασία οικειοποίησης του χώρου ζωής. Πώς διαμορφώνονται οι ιστορίες και πώς μεταδίδονται σήμερα, που χαρακτηριστικά της εποχής είναι οι γρήγοροι ρυθμοί ζωής, η ταχύτητα και ευκολία στις μετακινήσεις και η μη σωματική επαφή με τον τόπο; Η μαζική εγκατάσταση ανθρώπων σε μια περιοχή πώς επιδρά στη διαμόρφωση της ιστορίας της; Το αρχείο αποτελείται από τις προσωπικές αφηγήσεις των κατοίκων των εργατικών πολυκατοικιών στη συνοικία Εγλυκάδα της Πάτρας. Είναι αφηγήσεις, ιστορίες, παραμύθια και μύθοι, που σχετίζονται με την περιοχή κατοικίας και τους τόπους προέλευσης των κατοίκων της Εγλυκάδας. Είναι ιστορίες για τα έμψυχα, άψυχα, υλικά, άυλα, φυσικά και τεχνητά. Δεν περιορίζονται ούτε τοπικά, ούτε χρονικά. Είναι πραγματικές, αλλά και φανταστικές. Τύπωσα 55 προσκλήσεις για γραπτές αφηγήσεις και τις έδωσα, την παραμονή των Χριστουγέννων στους ιδιοκτήτες του περιπτέρου, του καφενείου, του φαρμακείου, του παντοπωλείου και του κρεοπωλείου της περιοχής. Οι προσκλήσεις, τετράφυλλα έντυπα διαστάσεων 21Χ15, μοιράστηκαν στους πελάτες. Μετά από μια εβδομάδα επέστρεψα για να πάρω πίσω όσες είχαν συμπληρωθεί. Στο καφενείο δεν μαγνητοσκόπησα, αλλά κατέγραψα τις συζητήσεις που είχα με τους ηλικιωμένους θαμώνες, τον ιδιοκτήτη και τη νεαρή κόρη του. (Κρατούσα σημειώσεις την ώρα που αφηγούνταν. Συχνά μιλούσαν όλοι μαζί.) Η διαδικασία παραγωγής αφηγήσεων διήρκεσε ενάμιση μήνα. Ο φαρμακοποιός μου επέστρεψε, στις 30 Δεκεμβρίου, έξι προσκλήσεις τις οποίες είχε μοιράσει επιλεκτικά, αρκετές ανάμεσα σε παιδιά. Βρίσκω ενδιαφέρον ότι τελικά οι ιστορίες είναι γραμμένες από ανθρώπους διαφόρων ηλικιών και όχι μόνο από ηλικιωμένους. Έφτιαξα ένα ξύλινο κουτί στο οποίο τοποθέτησα το πρωτότυπο υλικό των κειμένων, καθώς και ένα τυπογραφικό που είναι ταυτόχρονα αφίσα, βιβλίο και χάρτης της Εγλυκάδας.

Around each area there grow myths, stories and fairytales; it is a process of appropriating the place in which we live. How do these stories take shape and how are they disseminated today, in an era marked by living at a fast pace, moving about quickly and easily, and not being physically in contact with the place we are in? How does the mass settling of people in a certain area affect the shaping of its history? The archive consists of the personal narratives of the residents of the workers’ housing estates in the district of Eglykada in Patras. These are narratives, stories, fairytales and myths that are related to the area of residence and the place of origin of the inhabitants of Eglykada. These are stories about things both animate and inanimate, material and immaterial, natural and artificial. They are limited in terms neither of space nor of time. They can be real as well as imaginary. I printed 55 invitations for written narratives and gave them, on Christmas Eve, to the owners of the area’s kiosk, cafe, pharmacy, grocery and butcher shop. The invitations – eight-page leaflets measuring 21x15 cms – were handed out to the customers. One week later, I returned to pick up the ones that had been filled in. At the cafe I didn’t do any filming, but I documented the conversations I had with the older customers, the owner and his young daughter. (I kept notes throughout their narrations. They often all spoke at the same time.) The narrative production process lasted a month and a half. The pharmacist gave me back, on December 30, six invitations that he had handed out selectively, many of them to children. I find it interesting that, in the end, the stories have been written by people of different ages, and not just the elderly. I made a wooden box in which I placed the original material of the texts, as well as a printed version which is, at the same time, a poster, a book and a map of Eglykada.